Moitas veces enfrontámonos a desinformación sobre as peculiaridades que afectan ao aceiro Corten, entendido como o material distintivo de todos os nosos procesos. Confúndese aínda máis co que non pode ser máis diferente deste espléndido aceiro, é dicir, os materiais termoplásticos ou tamén o simple ferro. A través deste artigo axudarémosche, finalmente, a distinguir o aceiro Corten das imitacións, a elixir o material axeitado segundo as túas necesidades e a evitar o desperdicio de diñeiro.
Unha das principais características de Corten é a súa materialidade. A irregularidade da vista eo tacto deste material son únicos e moitas veces inimitables. Se dende o punto de vista visual, a través dunha pintura moi elaborada, o efecto pódese imitar case totalmente.
O polipropileno ten exactamente este límite. Máis lixeiro que o Corten, é certamente máis práctico nalgunhas circunstancias.
O polipropileno é un material termoplástico e, polo tanto, moi suave e de uso frecuente nos restaurantes.
O "efecto Corten" non é simplemente pintura, senón un material cuberto cunha fina capa de metal pintado con efecto Corten.
Hai uns anos dispoñible en Xapón un tratamento de patinación para o aceiro degradado. Funciona do mesmo xeito que o aceite de patinación para chumbo, xa que permite que a capa de óxido estable se forme debaixo dun revestimento protector que impide formas menos desexables de corrosión superficial. A diferenza do aceite de patinado, o efecto a curto prazo non é visualmente agradable e fai que os elementos parecen estar encalados. O revestimento desaparece lentamente durante anos ata que finalmente queda ao descuberto unha superficie patinada perfectamente formada.
O aceiro corten é unha aliaxe de aceiro composta químicamente por fósforo, cobre, níquel, silicio e cromo que produce a formación dunha "pátina" protectora adherente de ferruxe nun ambiente corrosivo. Esta capa protectora inhibe a corrosión e un maior deterioro do aceiro. ·
Cando o proceso de oxidación se inicia no aceiro degradado, os elementos da aliaxe producen unha capa estable chamada pátina que se adhire ao metal base.
En comparación coas capas de ferruxe formadas noutros tipos de aceiro estrutural, a pátina é menos porosa. Esta capa protectora desenvólvese e rexenérase co tempo e impide un maior acceso ao osíxeno, a humidade e os contaminantes.